Kennismaking met Taiwan

Op 19 Juli bezocht ik Taiwan. Aanleiding was een vergadering van de International Advisory Board van het Disaster Prevention & Water Environment Research center in HsinChu City. Dit is de stad waar ook Acer computers vandaan komen, een plek met veel knappe koppen dus. Dit center wil zich verder ontwikkelen en ik mag namens Deltares meedenken. Ook tekenden we een samenwerkingsovereenkomst voor meer gezamenlijk onderzoek.
Nederland is een bakermat voor waterkennis omdat we er zoveel problemen hebben. Wat dat betreft is Taiwan ook een plek waar veel kennis (nodig) is. Er komen jaarlijks Typhoons langs die zorgen voor enorme regenval met overstromingen en aardverschuivingen als gevolg. Geen wonder dus dat ze daar veel over weten.
Naast veel vergaderen en brainstormen over de verdere onderzoeksaanpak kregen we ook iets van het land te zien en werd er dagelijks heerlijk gegeten. Laat dat maar aan de Taiwanezen over ! In wegrestaurants werd het ene na de andere bijzondere gerecht op een draaischijf gepresenteerd. Het meeste indruk maakten toch de rivieren die de dramatische afvoeren tijdens typhoons moeten afvoeren. Het was deze dagen aardig weer, dus kon je juist zien hoe groot het contrast is tussen de kleine afvoer nu en de kracht van het water tijdens overstromingen. Enorme rotsblokken liggen in brede stromen waar het natuurgeweld vanaf straalt. Ik ben wel een beetje trots dat ze ons flood early warning systeem gebruiken . Hier komt het echt tot zijn recht.
Onderweg zagen we ook vele tempels, sommige gloed nieuw en sommige meer dan 300 jaar oud. Het werd mij niet helemaal duidelijk welke tempel nou precies tot welke Boeddhistische of Taoistische stroming behoorde, maar het was wel duidelijk dat de tempels een rol vervulden in het dagelijks leven van mensen. In bijna alle tempels werd fanatiek om geluk of voorspoed gebeden en je kon op vele manieren voor geld je gebeden/wensen een plekje geven in de tempel: tegels aan de muur, wensen in een miniatuur Boeddha, belletjes, kaartjes, wierook, een soort namaak papiergeld dat verbrand moet worden. De tempels leken er goede zaken mee te doen. Net als bij ons werden er ook muntjes in een vijver gegooid. Onder druk van een van onze begeleiders moest ik dat ook doen. Ik heb haar maar veel geluk toegewenst, maar nu ik dit met jullie deel vrees ik dat de wens niet geldig is.....

Pompen en verzuipen

De meeste mensen associëren leven onder de zeespiegel met Nederland. Wij zeggen dan ook wel eens met trots dat bijna 50% van ons land onder de zeespiegel ligt. Dat is bij ons langzaam gegaan in de veengebieden die door drainage en veenoxydatie zakten of is ontstaan door droogmakerijen van veenmeren (Loosdrecht) of delen van de zee (Flevopolders). Weinig mensen realiseren zich dat het noorden van Jakarta met een enorme snelheid aan het zakken is waardoor ook daar miljoenen mensen (waarschijnlijk meer dan in Nederland) onder de zeespiegel wonen. Het probleem is dat ook hier nog te weinig mensen zich dat realiseren en het bovendien zo snel gaat (10 tot 20 cm/jaar) dat de tijd om maatregelen te nemen eigenlijk te kort is.

Wat is er aan de hand? Jakarta is een miljoenenstad met inmiddels vele enorme flatgebouwen, industrieën en winkelcentra. Al deze gebouwen zijn op dezelfde soort slappe grond gebouwd als Nederland waardoor de boel sowieso inzakt, maar bovendien heeft nog geen 40% van Jakarta een aansluiting aan het waterleidingnet. Iedereen heeft dus een pomp om grondwater op te pompen. Dat grondwater levert een soort tegendruk en als je gaat pompen zakt de boel als een leeglopende ballon in. Bijkomend probleem is dat er hier geen boezemsysteem is. Als de haarlemmermeerdijk doorbreekt dan loopt de polder wel onder, maar tegen de tijd dat het een halve meter hoog staat is de ringvaart leeg. Hier komt het uit zee en die loopt niet leeg..... Het gaat zo hard dat we nu serieus de optie aan het onderzoeken zijn om een enorme dam buiten om Jakarta Bay aan te leggen. Jakarta wordt dan een grote polder en het meer tussen de stad en de dam wordt dan de boezem waar de rivieren in uitlopen. Enorme pompstations pompen dan al het water naar zee. Niet erg duurzaam, maar als er niet snel opgehouden wordt met grondwateronttrekking dan zit er weinig anders op.

Afgelopen week waren we bij de noordkust waar je nu al heel duidelijk kan zien wat er speelt. Je ziet een betonnen muurtje, dat dus de zeedijk is. Hier en daar zitten er barsten in en soms is hij nog geen halve meter breed. Het gebied er achter is nu al heel duidelijk onder zee niveau. Bij de oude uitkijkpost van Batavia, opgericht in 1839 is een ouderwetse uitwaterende sluis, zoals we die in Nederland ook hebben. Bij vloed staat de sluis dicht en bij eb staat hij open zodat het rivierwater naar zee kan stromen. Deze staat echter nooit mee open. Het water aan de binnenkant staat bij eb nog anderhalve meter onder het water aan de zeekant. In het fotogedeelte een paar foto's die hier een indruk van geven, met op de achtergrond vaak de vele flatgebouwen die het grondwater oppompen. In Nederland is de kreet 'pompen of verzuipen', maar hier is het 'pompen dus verzuipen'.

Een huis zoeken in Jakarta

We gaan in Jakarta wonen dus hebben we een huis nodig.Nou is Jakarta een wereldstad met vele miljoenen inwoners dus is er keus genoeg zou je zeggen. Belangrijke factoren zijn natuurlijk budget, maar ook hoe lang je bereid bent in de file te staan en of je graag een tuin wilt of niet. Er zijn vele flats met appartementen in alle sorten en maten, maar wij willen graag een huis met een beetje tuin. Met ons budget kom je dan al snel wat verder van het centrum terecht. Je kan niet alles hebben.Met deze infoheb ik een makelaar ingelicht. Die ging eerst een prijsklasse hoger zitten maar had al snel door waar we in geinteresseerd waren. Op zondagmiddag (dan is het niet zo druk dus kan je zonder al te veel files de stad door) op stap. Het eerste huis was vlak bij kantoor, maar was nogal uitgewoond en het was een schoolvoorbeeld van de plaatselijke sport: de kavel helemaal volbouwen. Gebouwen zijn veel meer waard dan tuin, dus bouw je gewoon 100% van je grond vol. Het 2e huis was al wat beter, maar tussen de inrit en de voortuin was een grappig trappetje omhoog en weer naar beneden. Een laag muurtje liep door de tuin die de inrit afscheidde van de rest. Ik dacht eerst dat ze gehandicapten buiten wilden houden, maar vermoedde al gauw dat het was om de 'banjir' (overstroming) buiten de deur te houden. Je moet bij elk huis vragen hoe banjir-gevoelig de buurt is. In ieder geval een teken dat onze kennis hard nodig is (daarover een volgende keer meer). Het derde huis viel goed in de smaak, een heel mooie tuin en verder een huis zonder te veel toeters en bellen. Het liep alleen al tegen de avond dus was niet alles goed te zien.Ik zag ook nog het huis dat een collega eerder had gehuurd, maar dat was gewoon te groot voor ons. Afgelopen week ging de huurprijs (die je de hele huurperiode in een keer vooruit moet betalen) iets naar benden evenals de periode. Dat kwam dus in de buurt. Op zaterdag nug nogmaals daarheen getogen, deze keer met de vrouw van een collega als extra paar ogen. We inspecteerden het hele huis nu bij daglicht en het viel niet tegen, behalve dan de keuze van kleuren. Je kan niet alles hebben. Het voelt goed en de tuin is fantastisch: met mango-, avocado-, banaan- en rambutanbomen in de tuin en een klein zwembadje heb je alles wat je maar kan begeren. Er fladderen vlinders en 's avonds vleermuisjes rond. We kwamen overeen wat er allemaal nog gemaakt moest worden voor we erin gaan en hebben dus in principe een deal. Deze week nog wat administratie etc en binnenkort wonen we aan de Jalan Cilandak Tengah. Op de fotoafdeling van deze blog zal ik wat foto's van het huis plaatsen.

Welkom op mijn reisblog, eerst Singapore

Toen we aankondigden naar Z.O.Azie te gaan waren de reacties gemengd. Velen gunden ons het avontuur en de nieuwe werkomgeving voor mij. Heel wat vonden het ook jammer dat Marion Druten, Horssen en Bergharen zou verlaten. Weinigen konden zich nog iets voorstellen van wat we nou gingen doen en hoe ons leven er hier uit zou zien.

Inmiddels ben ik al een tijdje vooruit gegaan en pendel tussen Singapore en Jakarta. Ik werk voor Deltares, het kennisinstituut in Nederland op het gebied van water en ondergrond. Om onze kennis voor Nederland up to date en betaalbaar te houden proberen we daar in de wereld te zijn waar nieuwe kennis opgedaan kan worden en waar ook fondsen zijn om dat te doen. Mijn taak is om in Z.O.Azie mogelijkheden daarvoor te ontwikkelen en te ondersteunen.

Ik begon in Singapore, waar Deltares een samenwerkingsverband heeft met de National University of Singapore (NUS). We doen samen onderzoek en werken ook samen aan complexe projecten voor het ministerie van Publieke werken in Singapore.